fūsum , ī, n., s. 3. fūsus /.
fūsūra , ae, f. (2. fundo), I) das Gießen, Schmelzen, plumbi, Plin. 33, 106: Plur., lapis fusuris necessarius, Plin. 34, 100. – prägn., das bildende Gießen, der Guß, decem bases fusurā unā, Vulg. 3. regg. 7, 37, – II) das Sich-Ergießen, der ...
1. fūsus , a, um. PAdi. (v. 2. fundo), gegossen, hingegossen, I) fließend als mediz. t. t. = flüssig, alvus fusior (Ggstz. alvus constrictior), Cels. – II) übtr.: A) lang hingestreckt, a) v. Pers., lagernd, fusus humi, Verg.: fusi sub remis nautae, Verg ...
2. fūsus , ūs, m. (2. fundo), das Gießen, der Erguß, Varro LL. 5, 123.
3. fūsus , ī, m., I) die Spindel, Spille zum Spinnen, Catull. 64, 327. Plin. 7, 196: verb. insilia ac fusi, radii, scapique sonantes, Lucr. 5, 1351: colus et fusus, Tibull. 2, 1, 64. Ov. met. 4, 229: colus compta et ...
fūtātim (fundo) reichlich, häufig, Plaut. truc. 882 Schoell.
fūtilis , fūtilitās, fūtiliter , s. fūttilis, fūttilitās, fūttiliter.
*fūtio , īre (futum = fusum, Supin. von fundo, wov. auch futis, futo u.a.), wov. effutio (w. vgl.), Prisc. 4, 25.
fūtis , is, Akk. im, f. (2. fundo), ein Wassergeschirr, Varro LL. 5, 119.
1. *fūto , āre (futum = fusum, Supin. v. fundo) [Intens. v. fundo], hingießen, niederschlagen (bildl. = arguo), v. simpl. zu confutare, refutare, Paul. ex Fest. 89, 3. Vgl. Gloss. ›futo, ελέγχω (ich überführe)‹ u. ›futat, ελέγχει (er überführt)‹.
2. futo , āvī, āre, Intens. v. *fuo, Paul. ex Fest. 89, 3. Gloss. V. 458, 20. – / Corssen Beitr. S. 214 zieht 2. futo zu 1. futo u. korrigiert in den angeg. Stellen fuisse in fudisse, fuit in fudit.
fūtor , s. futūtor.
fūttilis (fūtilis), e (futum = fusum, Supin. v. 2. fundo), I) leicht ausgießbar, subst., fūttile, is, n. (sc. vas), ein bei den Opfern der Vesta u. Ceres gebräuchliches Gefäß, mit weiter Mündung u. engem, spitzem Boden, so daß es nicht stehen ...
fūttilitās (fūtilitas), ātis, f. (futtilis), die Nichtigkeit, Zerfahrenheit, Cic. de nat. deor. 2, 70.
fūttiliter , Adv. (futtilis), unnütz, vergeblich, Non. 514, 13. – / Bei Apul. apol. 3 jetzt utiliter.
futuo , uī, ūtum, ere (verwandt m. *fuo), eine Frau beschlafen, ihr beiwohnen, aliquam, Mart.: mulier fututa, Catull. – absol., Catull., Hor. u. Mart. – / vulg. futue = futui, Corp. inscr. Lat. 4, 1516: synk. fuit = futuit, ibid. 4, 2868. – Nbf. nach der 2 ...
futūrus , a, um (Partic. Fut. v. *fuo, dann zu sum gezogen), sein werdend, künftig, zukünftig (Ggstz. praesens), tempus, Cic.: res (Sing. u. Plur.), Cic.: malum, Cic.: utilitas, Cic.: histrio, Cic.: villicus, Col. – subst., a) post futuri, noch Ungeborene, Sall. hist ...
futūtio , ōnis, f. (futuo), das Beschlafen, der Beischlaf, Catull. 32, 8 (Plur.). Mart. 1, 106, 6.
futūtor , ōris, m. (futuo), der Beischläfer, Mart. 1, 91, 6 u. 7, 30, 3. Corp. inscr. Lat. 4, 1503 u. 2242: zsgz. fūtor, ibid. 4, 2248.
futūtrīx , trīcis, f. (Femin. zu fututor), beschlafend, beiwohnend, Mart. 11, 23, 4 u. 62, 10. Corp. inscr. Lat. 4, 2204 (wo fututris).
Buchempfehlung
Als leichte Unterhaltung verhohlene Gesellschaftskritik
78 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Nach den erfolgreichen beiden ersten Bänden hat Michael Holzinger sieben weitere Meistererzählungen der Romantik zu einen dritten Band zusammengefasst.
456 Seiten, 16.80 Euro